Aνθρώπινοι Aγγελοι

Προς Lightworkers

Ώρα Ελλάδος 1:10. Μου δίνει φιλικό χτύπημα στην πλάτη αυτή η ώρα "Καλά προχωρά. Συνέχισε."
(Δεν λείπει το γράμμα σίγμα, μην το προσθέσετε).

Προχθές με οδήγησε το μονοπάτι μου στο φόρουμ σας. Είναι όλοι τους τόσο ζωντανοί και συνέχεια κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Είναι πολύ χωρατατζήδες. Κι εγώ γελάω με εκείνα στα οποία με οδηγούν κατά καιρούς. Είναι σαν να προσθέτουν ανεκδοτάκια μέσα στη ζωή μου. Γελάω με την καρδιά μου, μα μετά παρατηρώ ότι δεν είχαν σκοπό μόνο να με διασκεδάσουν με το χιούμορ τους και να μου δείξουν ότι η ζωή είναι τόσο χαμογελαστή. Έχουν σκοπό να μου δίνουν και ένα μάθημα. Κάθε ανεκδοτάκι τους, είναι ένα μάθημα. Για να μου δείξουν πόσο δυνατοί μπορούμε να ξαναγίνουμε, αλλά και πόσο δρόμο έχουμε ακόμα για να το καταφέρουμε. Απλά μας βοηθάνε να φθάσουμε στον προορισμό μας πιο γρήγορα, λέω εγώ η μικρή Ιντιγκούλα.

Από τη στιγμή που γράφτηκα ήξερα ότι οδηγήθηκα εδώ κατα αρχήν να προσθέσω το ποστ αυτό σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα του φόρουμ σας. Έχει περίπου ένα χρόνο περίπου που σκέφθηκα ότι "μου πήραν πίσω τα φτερά". Είχα απορροφηθεί πολύ με τα εγκόσμια και είχα αποκτήσει ανούσια θέλω, και έτσι δεν τα άξιζα. Έχει δύο μήνες περίπου που κατάλαβα ότι δεν μου τα πήραν ποτέ. Έχει μια εβδομάδα περίπου που η θρησκεία μου με έκανε να αναρρωτιέμαι μήπως κάνω λάθος. Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να έχει φτερά; Μόνο οι Άγγελοι έχουν. Έχει περίπου πέντε ημέρες που διάβασα μεγάλο μέρος για πρώτη φορά του βιβλίου Η Ρομφαία του Μιχήλ όπου παρατήρησα την ηλεκτρονική διεύθυνση των Lightworkers. Και ενώ είχα πει ότι την επομένη θα το έψαχνα στο ιντερνετ, τελικά το είχα ξεχάσει! Έχει περίπου τέσσερις ημέρες που διάβασα ένα πασίγνωστο άρθρο που μιλούσε για κάποια παιδιά που είχαν όραμα, το οποίο όραμα στο τέλος τους αποκάλεσε κάπως έτσι: "Πηγαίνετε μικροί μου Άγγελοι". Προχθές σε ένα άλλο φόρουμ όπου συχνάζω από τον Μάρτιο του 2008, κάποια κοπέλα πρότεινε να παρακολουθήσουμε την ταινία Μια Υπέροχη Ζωή σε θέμα του φορουμ που είχα τοποθετήσει παλαιότερα που αφορουσε ταινίες με νόημα. Και τότε την ρώτησα μήπως σε αυτήν την ταινία στο τέλος της, χτυπάει ένα καμπανάκι. Και τότε λέει ο ηθοποιός ότι το καμπανάκι που ακούστηκε σημαίνει ότι ένας Άγγελος πήρε Φτερά. Μετά από μία ωρίτσα περίπου τοποθέτησε ο admin του φορουμ όλως περιέργως δύο εμφανέστατες χριστουγεννιάτικες κινούμενες καμπάνες στη σελίδα του φόρουμ. Ακόμα το μυαλό μου δεν είχε συνειδητοποιήσει το μήνυμα. Έπειτα την ίδια ημέρα σκόνταψα επάνω σας σε μια περιήγησή μου μέσα στο google. Ε πλέον θυμήθηκα ότι είχα πει ότι θα γραφόμουν, όπως και έκανα τελικά. Με το που γράφομαι στο φόρουμ σας, το πρώτο θέμα που είδα ήταν αυτό εδώ. ΠΙΟ ΟΛΟΚΑΘΑΡΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ! Τελικά πήρα την απάντησή μου, αν και δεν είχα ρωτήσει. Δεν ρωτάω ποτέ επίμονα. Όταν είναι κάτι να το μάθω, η απάντηση στην ερώτησή μου έρχετε αμέσως εκείνη τη στιγμή. Διαφορετικά υπάρχει λόγος να μην ξέρω. Και έτσι δεν επέμενα. Και οι λόγοι που άργησε να έρθει η απάντηση, μπορείτε να τους διακρίνετε εύκολα.

Υπάρχουν Ανθρώπινοι Άγγελοι.
Πάντα υπήρχαν. Όμως πιθανόν οι ίδιοι να μην ήξεραν ότι έτσι αποκαλούνται. Αυτό που ήξεραν ήταν μόνο ότι η δική τους ανθρώπινη ζωή, είναι γεμάτη με "συμπτώσεις" τακτικές, όπου παραστέκονται και στηρίζουν συν-ανθρώπους
τους σε "δύσκολες" κατά εκείνους καταστάσεις. Τόσο τακτικά και περίεργα "συμπτωματικά" που πλέον κατέριπτε μέσα στην σκέψη όλων την λέξη "τυχαία παρεύρεση". Καταστάσεις όπου ο βοηθούμενος πιθανόν να έχανε το κουράγιο του και να έβγαινε από το μονοπάτι του. Εκεί έρχεται από νωρίς ο Ανθρώπινος Άγγελος. Πολλές φορές πριν κάν ακόμα ξεκινήσει η "συμφορά" (τί αστείο) κατά εκείνους. Και τότε βλέπουν στο πρόσωπο του συν-ανθρώπου βοηθού (βοή Θεού να μας εν-θυμίζει όταν το χρειαζόμαστε).... Βλέπουν ένα πρόσωπο ατάραχο μπροστά στην "ανθρώπινη συμφορά" τους. Ένα πρόσωπο που μιλάει η έκφρασή του γεμάτη σιγουριά και στοργή και λέει: Έτσι είναι να γίνει. Και όλα καλά. Όρθιος στα πόδια σου. Διότι το μονοπάτι σου έχει δρόμο ακόμα. Ακόμα δεν κατάφερες να δεις την ομορφιά. Κι εσύ δεν θα χάσεις ακόμα το κουράγιο σου. Έτσι είναι να γίνει. Και κάθε "συμφορά" σου μετέτρεψέ την σε γιορτή. Και ο εορτάζον είσαι εσύ. Και θα λάβεις όλα τα δώρα. Και έτσι είναι.
Είναι τόσο όμορφο. Ο βοηθούμενος λαμβάνει την βοήθεια που χρειαζόταν. Τα βγάζει πέρα μόνος του στη συνέχεια και αποκτά ένα χαμόγελο κι εκείνος σιγουριάς και αυτοπεποίθησης. Και το όμορφο... έπειτα ξεχνάει ότι βοηθήθηκε από Ανθρώπινο Άγγελο. Τόσο ομορφιά... ο Ανθρώπινος Άγγελος προστατεύεται έτσι από την αλλαζονία της εχθρικής επίγειας δόξας. Που θα του έπαιρνε τα φτερά. Και ο Ανθρώπινος Άγγελος είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι μας. Που "εκπαιδεύτηκε" με τον καιρό να έχει αυτόν τον ρόλο ως προς τους συν-ανθρώπους του. Διότι προχωράμε με κλειστά τα μάτια όλοι μας. Μα πολλές φορές έρχονται συμπαίκτες μας στη ζωή μας και μας κρατάνε το χέρι. Συμπαίκτες με κλειστά τα μάτια κι εκείνοι. Σαν να λέει ένας Ανθρώπινος Άγγελος στον συμ-παίκτη συν-άνθρωπό του: Ήρθα να σου κρατήσω το χέρι, δεν βοηθώ μόνο εσένα. Βοηθιέμαι κι εγώ. Καθώς όλα Ενα.

Αυτό που χρειάζεται να καταλάβουμε πλέον εν έτη 2009, είναι ότι όλοι μας μπορούμε να γίνουμε Ανθρώπινοι Άγγελοι. Επέλεξέ το και έτσι να γίνει. Εν-θυμηθήτε το παιχνίδι.. Η λύση είναι απλή και θα σημάνει και τον τερματισμό όλων μας ως νικητές. (Άμα είναι και τερματίσουμε θα παίξουμε δαφορετικά μετά). Κοιτάξτε πόσο εύκολο είναι... Επιλέγουμε να γίνουμε Ανθρώπινοι Άγγελοι όλοι μας και ένας ένας. Καρατάμε από το χέρι τον συμ-παίκτη μας συν-άνθρωπό μας. Και όλοι μαζί φτιάχνουμε μια αλυσίδα. Όλοι μαζί πλέον βαδίζουμε προς την πόρτα τερματισμού. Όλοι μαζί τυφλοί μα όποιος και αν σκοντάψει, δεν θα πέσει, τον κρατάνε γερά από τα χέρια του οι άλλοι δύο συμ-παίκτες της αλυσίδας. Και όποιος βρει την πόρτα, θα συνεχίσει και η αλυσίδα μαζί του, κάνοντας τα ίδια βήματα και καταλήγοντας όλοι μας νικητές στην πόρτα του τερματισμού.

Πηγή: lightworker.gr