<Εσένα περιμένοντας
γέμισα τους κήπους μου
με λευκούς κρίνους
για να βυθίζεις τις κνήμες σου
αυτά τα βράδια τα αργυρά
που η σελήνη ραντίζει με δρόσο
τη φιλντισένια υψωμένη μορφή σου.
Για σένα Αγάπη ετοίμασα τα πάντα
κι αν έμαθα να τραγουδώ τόσο γλυκά
ήταν γιατί στην ίδια τη φωνή μου
ζητούσα να βρώ τα ίχνη των βημάτων σου
ζητούσα να φιλίσω
μονάχα και τη σκόνη του ίσκιου σου
ω Αγάπη.
Αν δεν είχες έρθει Αγάπη
τι θα απαντούσα στο Θεό
όταν μια νύχτα
κάτω απο τους πυρσούς των άστρων
θα με ρωτούσε
πως όργωσα το κόκκινο χώμα
πως ξόδεψα
τους σπόρους των ανθών
που μου εμπιστεύτηκε>;
Γιάννης Ρίτσος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου